2018 Archiwum

Przed czterema laty członkowie RC Zamość z inicjatywy naszego członka Rafała PASIEKI podjęli decyzję o objęciu patronatem polskiej sobotniej szkoły w Kołomyi. Przez kolejne lata zaopatrywaliśmy dzieci w pomoce szkolne, sprzęt komputerowy, wyremontowaliśmy pomieszczenia szkolnej łazienki. Corocznie opłacamy czynsz za wynajem przez szkołę pomieszczeń oraz media.

W bieżącym roku, tym razem korzystając z zaproszenia Prezes Towarzystwa Kultury Polskiej, Pani Stanisławy PATKOWSKIEJ – KOŁUSENKO, udaliśmy się do Kołomyi aby wziąć udział w uroczystościach uświetniających setną rocznicę odzyskania niepodległości przez Rzeczypospolitą. Towarzyszyła nam 23 – osobowa grupa harcerzy z hufca im. Dzieci Zamojszczyzny w Zamościu. 25 listopada 13 – osobowa grupa członków RC Zamość z Prezydentem Klubu Ryszardem ANTOSEM i osobami towarzyszącymi wyposażona w prezenty dla dzieci – uczniów polskiej szkoły ( podręczniki, zeszyty, materiały piśmienne, plecaki ) oraz kartony zniczy i wiązanki kwiatów przekroczyła szczęśliwie granicę z Ukrainą. W godzinach wieczornych dotarliśmy do…….. Kamieńca Podolskiego. Postanowiliśmy odwiedzić bowiem Podole i miejsca gdzie nasi pradziadowie walczyli z najeżdżającymi ich ziemie hordami Tatarów, Turków i Kozaków. Na trasie naszego przejazdu znalazł się również Chocim i Okopy Trójcy Świętej. Tam rodziła się nasza Rzeczypospolita, tam oddawali za jej niepodległość życie Polacy. Pełni wrażeń, na kolacji wylądowaliśmy już w Kołomyi.

Sobotę rozpoczęliśmy uczestnictwem w Mszy św. odprawionej przez polskiego księdza w polskim kościele w intencji polskich jeńców wojennych internowanych przez Ukraińców w obozie w Kosaczowie pod Kołomyją w 1918 roku. Z powodu głodu, chorób, nieludzkiego traktowania ok.1300 żołnierzy zmarło. Należy również wspomnieć, że ich losy podzielił kwiat polskiej inteligencji Kołomyi. Ich pamięci poświęcony jest odrestaurowany pomnik i odtworzone mogiły zniszczone w latach 60-tych ubiegłego stulecia i systematycznie dewastowane przez kolejne 10 – lecia. Cmentarz w Kołomyi jest największą polską nekropolią na Pokuciu. Dzięki staraniom Fundacji „ Wolność i Demokracja”, TV POLONIA oddz. we Wrocławiu, młodzieży ze szkół regionu Dolnego Śląska, członkom Towarzystwa Kultury Polskiej „POKUCIE” oraz polskiej społeczności w Kołomyi jest on systematycznie porządkowany. Prawdopodobnie od przyszłego roku do tej akcji włączą się zamojscy harcerze. Po poświęceniu grobów przez księdza głos zabrała Konsul Generalny we Lwowie Pani Barbara PAWŁOWSKA wskazująca na doniosłość uroczystości w sytuacji, gdy mamy możliwość czcić 100 – lecie naszej niepodległości na obczyźnie, która kiedyś leżała w granicach Rzeczypospolitej.

W uroczystości udział brali również nasi harcerze oraz chór dzieci z polskiej szkoły. Towarzyszyła nam kamera TV POLONIA i redaktor Pani Grażyna ORŁOWSKA –SONDEJ. Dał się zauważyć brak zaproszonych przedstawicieli lokalnej, ukraińskiej administracji. Pod pomnikiem złożono wiązanki biało – czerwonych kwiatów, na mogiłach zapłonęły znicze. W drodze powrotnej z cmentarza tradycyjnie odwiedziliśmy pomnik Adama Mickiewicza składając u jego stóp kwiaty. W godzinach popołudniowych w sali widowiskowej Domu Polskiego obejrzeliśmy okazjonalny spektakl przygotowany przez dzieci z polskiej szkoły i zaproszonych artystów. Były momenty, że uroniliśmy niejedną łzę, słuchając polskich pieśni i wierszy w wykonaniu młodych artystów, utwierdziliśmy się w przekonaniu , że dla takich chwil warto przejechać setki kilometrów. Pani Prezes TKP zwracając się do naszej zamojskiej grupy w kuluarach powiedziała: Wasza obecność w dniu dzisiejszym na tej sali jest dla nas wielkim zaszczytem i nie wyobrażam sobie tej uroczystości bez was. Miłym akcentem było wystąpienie Pani Konsul. Jak poprzednio nie odnotowaliśmy obecności zaproszonych władz miasta.

W godzinach wieczornych spotkaliśmy się w siedzibie szkoły z nauczycielami i członkami Towarzystwa Kultury Polskiej. Patron szkoły Stanisław VINCENZ był polskim prozaikiem, eseistą, znawcą i miłośnikiem Huculszczyzny i Pokucia. Założycielem szkoły jest TKP „POKUCIE”, działające od 1997 roku, liczące obecnie 58 członków. Zatrudnionych w niej jest aktualnie trzech nauczycieli prowadzących zajęcia dla ponad 90 – ciorga dzieci. Zmniejszenie stanu osobowego słuchaczy jest prawdopodobnie spowodowane wprowadzeniem do szkół ukraińskich języka polskiego ( w miejsce rosyjskiego). Znajomość naszego języka jest dla Ukraińców warunkiem niezbędnym dla uzyskania Karty Polaka. W Polsce widzą oni szansę dla kształcenia swoich dzieci i miejsce pracy dla siebie.

W drodze powrotnej odwiedziliśmy naszych kolegów z zaprzyjaźnionego RC Lwów – Leopolis. Po wymianie aktualnych proporczyków nastąpiły zaproszenia na przyszłoroczne imprezy klubowe.

Wróciliśmy do kraju. Pozostały wspomnienia i refleksje i mocne postanowienie, że wrócimy tam, aby pomagać rodakom będącym w potrzebie, często na łasce i niełasce obecnej władzy.